تأثیر کلرهگزیدین بر بیوفیلم برخی باکتری های بیمار‏ی‏‏زای انسانی جدا شده از عفونت های بیمارستانی

مقدمه: بیوفیلم ها جمعیتی از سلول های باکتری هستند که با تولید پلی مر های خارج سلولی و ایجاد ماتریکس اگزو پلی ساکاریدی موجب اتصال برگشت ناپذیر باکتری‏ها ‏‏به سطوح می شوند. ایجاد بیوفیلم باعث مقاومت باکتری نسبت به عوامل ضد میکروبی شده و می تواند به بروز مشکلات حاد در این زمینه منجر شود. ‏‏‏‏‏ مواد و روش‏‏‏ها: بررسی حاضر با هدف ارزیابی تشکیل بیوفیلم در برخی ایزوله‏های ‏‏سودوموناس آئروجینوزا (13 مورد)، استافیلوکوکوس اورئوس (13 مورد)، انتروباکتر (13 مورد) و اسینتوباکتر (13 مورد) جدا شده از عفونت های انسانی بیمارستان الزهرا اصفهان انجام گرفت.‏ ‏جدایه‏ها با استفاده از آزمون‏‏‏های بیوشیمیایی تأیید شدند و در ادامه حداقل غلظت مهار کننده (mic) کلرهگزیدین و تأثیر آن بر روی رشد پلانکتونی و تشکیل بیوفیلم توسط این جدایه‏‏‏ها بررسی شد. تجزیه‏های ‏‏‏آماری و رسم نمودار‏ها ‏‏‏با استفاده از نرم افزار‏های ‏‏‏spss نسخه ٢٠ و excel انجام شد. ‏ نتایج: همه جدایه ها (52 مورد) بیوفیلم تولید کردند. میانگین حداقل غلظت مهارکننده کلرهگزیدین برای باکتری های سودوموناس آئروژینوزا‏‏‏، استافیلوکوکوس اورئوس، انتروباکتر و اسینتوباکتر به ترتیب 001/0، 00013/0، 001/0 و 00003/0 گرم بر میلی لیتر بود. رشد پلانکتونی باکتری سودوموناس آئروژینوزا‏‏‏ و انتروباکتر در حضور کلرهگزیدین در 60 درصد موارد در mic 4/1 و در 40 درصد موارد در mic‏ ‏8/1 و برای باکتری‏های ‏‏‏اسینتوباکتر و استافیلوکوکوس اورئوس 40 درصد موارد در mic‏ ‏4/1 و 60 درصد موارد در mic‏ ‏8/1 مهار شده بود. بیوفیلم در هیچ یک از رقت های mic و mic2 تولید نشد، و با کاهش رقت ضدغقونی کننده قدرت تشکیل بیوفیلم به شکل معنادار‏‏‏ی افزایش پیدا کرد. بحث و نتیجه‏ ‏گیری: نتایج نشان داد که استفاده از کلرهگزیدین در غلظت های مناسب (mic) می تواند از تشکیل بیوفیلم در گونه های مختلف باکتری‏های ‏‏عامل عفونت‏های ‏‏بیمارستانی جلوگیری کند اما دوزهایی از کلرهگزیدین که کم‏تر از mic هستند می توانند محرک تولید بیوفیلم باشند. ‏‏‏